بی بی رفت . . .

بدون خداحافظی. . .

ومن اینجا غریبانه به عکس هایش نگریستم و سهمم از مراسم او فقط اشک هایی بود که فایده ای نداشت. . .

حالا وقتی به خونه ی ساکت و تاریکش نگاه میکنم دلم میگیرد جایش سخت خالیست . . .

تصور نگاهش . خنده هایش . دامن پر چینش . و جلیقه ی بامزه اش اشکم را به فریاد در می آورد. . .

او رفت یادم می آید که وقت آمدن اشک میریخت و میگفت تو به قم میروی ومن دیگر تو را نمی بینم . . .

من آمدم 6ماه گذشت و او را ندیدم رفت بدون خداحافظی. . .

حتی وقت نکرد روسری جدیدی را که مادر از قم برایش خریده بود به سر کند کلی خوشحال شده بود.  . .

حالا من ماندم و خاطراتی که دلم را میسوزاند. . .